Asıl Bizi

Perdeyi artık sonuna dek açmıştım. Güneş, tavanda sallanan ucuz avizenin aptal taşlarını renk renk duvara yansıtıyordu. Büyülü bir şey bu. İzlemeye doyamıyorum. Bunu hiç yapmadığımı düşündüm. Ne kötüydü…. İlk kez görmüştüm.

Kalkıp duşa girerken artık ayılmıştım. Suyun sıcaklığı coşturuyordu neşemi. Çıktığımda havluyu sarıp bedenime, saçımdan damlayan sulara aldırmadan mutfağa yöneldim. Ordan salona. İşte şimdi oldu dedim. Tüm kapı ve pencereler açık.

Soluk alabiliyorum böyle zamanlarda. İçime işliyor mutluluk. Sanki hiç yaşamamışım karanlık geceleri.

Üstümü bir çırpıda değiştirip, kahvemi almaya giderken yerde yüzüğü gördüm…….

Nasıl zor bir akşamdı. Yıllar bir çırpıda yaşanmışlıklarınla kalmıştı. Ve artık yaşanası başka zamanlarım vardı.

Bir boşanmanın ertesinde. Doktorumun bana dediği bir dolu travmalardı. Kavgalarım olacaktı kendimle. Uzun uzunnnnnnnnn. Ve içinden çıkamayacağım anlarım hemde bir dolu.

Ekonomik dengelerim alt üst olacaktı uzmanlarca. İntiharın eşiğine getiriyordu kimi kadınları ve hatta.

Dedim ya mantığımı kullanmam böyle zamanlarda. Duygularım var. Başa sarıp filmi izlemektense yeni bir filmin tadına varmalı.

Zordur karar anları. Düşünülmüştür. Planların vardır. En korkuncu ya beceremezsem, ya olmazsalardır.

Hiçbir problemin çözümsüz olmadığına inanmaktan geçiyor çözümler.

Bir sabah yine böyle güneşi gördüğümde vermiştim bu kararı. Ve yine güneşli bir sabah ta vardım ayırdına mutlu bitişlerin de olabileceğinin.

Korkularımdan korkmuşum uzun zamandır. Alamadığım kararların arkasında hep nasıl olacağı yatmış demek. Oysa en güzeli yaşayıp görmekmiş.

Biliyormusunuz kimse ölmüyor bitti diye. Ve hatta kimse ağlamamalı bu hallerde. Asıl ağlanacak olan. Asıl bizi zorlayan neden bitmedi olmalıydı yaşamda.

Aynı yastığa konan birbirine binlerce kilometre uzakta iki başın verdiği ağırlığı, bir hayır atıverir hayatımızdan. Nerde diyeceğimizi bilip kendimize yolculuklara başladığımızda.

Bitirdiklerimize değil de, bitiremediklerimize hayıflanmalar kalır elimizde.

Bırakın bunları hepsi boş birer safsata. Alın kendinizi karşınıza ve sorun. Ben nerde olmak istiyorum. Ve sonra çıkın kendinize yolculuğa.

Güneşin ilk ışıklarını kaçırmamalı derim. Ve ucuz bir avizenin aptal taşlarını