Kızım Benim

Oysa nasıl severdik bu akşam hengamelerini. Gelişini beklerdim. Dış kapıyı çaldığında, açıverirdim evin kapısını ve karşıdaki koltuktan, içeri girip. Çantanı bırakıp doğruca elini yıkamaya gidişini izlerdim. Sen bunu bilemezdin.

Sabırsız olurdum. Hadi değiş gel üstünü, derken sana. Hadi gel hazır masa derken sabredemez yerimden kalkar. Mutfakta dolanırdım.

Mutlaka gözlerin gülerdi, anlat bakalım derdik neler oldu tüm gün.

Fazla konuşmazdım masada. Bilirdin. Sonrasında elleme derdim sen bir şeye. Ben toplarım Arkana bakarak giderdin. Ben sigaramı içerken mutfakta. Sen mutlaka pijamalarını giyer, her akşam ojelerini sürerdin.

Kaç dizi biterdi sen yarın için giysilerini hazırlarken, kaç kez izlerdim aynı reklamları.

Hiç sevmezdim geceleri geç yatmalarını. İçim üzülürdü. Uykunu alamadığında. Sabahları kalkamazdım sana ama, giderken gizlice bakardım camdan.

Şimdi neler yapıyorsun kimbilir. Ne arkandan bakan vardır camlardan. Ne de bekleyen hazır bekleyen masalar.

Çok sevdiğin köftelerim hep olacak dolabımda unutma.

Ne zaman sıkılırsa canın gel burada hazır masan. Ne zaman içindeki sevinci paylaşmak istersen gel. Seninle gülerim ben. Bir kahvenin kokusumu burnuna gelen. Arama bile, hemen gel.

Gittiğin yerde yanındaki ben olurum, sırtın açılsa gecenin bir yarısı düşlerim örter üzerini.
Ama ne zaman üşürsen yine bana gel.

Çok sevdiğim, sana veremem dediğim sarı kazağım var ya. Gel de al onu da. Giyemedim yokluğunda.

Günlerce giremedim eve gidişini anladığımda. O duvarlar daha bir uzun geldiler gözüme. Ev daha bir soğuk. Gülümsemelerini arardım en çok burnumun direği sızlarken.

Gelinliğinle evden çıkarken ağlamadım. Düğününde de en çok ben oynadım zaten. Senle olan anlarımı hep severek yaşadım.

Ve kızım sen giderken. Ben arkandan ağladım